زمان شناسی، جلساتی است که به طرح مباحث روز و نسبت شناسیِ آن با هویت دینی خودمان می‌پردازد. به عبارت دیگر، دین (که اصالت فکری و هویتی ماست) چه نسبتی با دنیای مدرن دارد؟
موضوعات مطرح در نشست
جلسهٔ اول: مسأله‌ی سعادت (و شادمانی) در حرکت تاریخی (۱)
جلسهٔ دوم: مسأله‌ی سعادت (و شادمانی) در حرکت تاریخی (۲)
جلسهٔ سوم: تأملی در تمدن الهی و الحادی
جلسهٔ چهارم: تأملی در سبک زندگی تکنولوژیک
جلسهٔ پنجم: پدیدهٔ جهانی سازی و دین تاریخ برگزاری: ۲۵ خرداد ۱۴۰۲
مخاطبان نشست زمان شناسی کیستند؟
استفاده از جلسات این نشست و نشر آن برای عموم علاقه‌مندان آزاد است به شرط صلوات بر محمد و آل محمد برای تعجیل در ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه).
چرا زمان شناسی؟
زندگی بهتر حرکتی شتابگونه به سمت آرمان‌های غرب مدرن نیست! چنان که بسیاری از مردم جامعه الگوی برترشان، غرب مدرن شده و از آن‌جا جهت می‌گیرند. از پدیدهٔ بی‌حجابی گرفته تا نگه‌داری سگ‌ها در منازل، دلیلی بر این مدعاست.
زندگی بهتری که غرب مدرن، خصوصاً نسخه‌های سرمایه‌داری برای رونق معاش می‌دهد، چیزی جز حباب خوش منظری نیست که سرانجام روزی خواهد ترکید.
ما اصالت‌های فکری داریم که ریشه در منابع وحیانی دارد و به آینده‌ای باور داریم که منجی موعود (عج) ظهور و تمدن اسلامی را در گستره‌ی زمین محقق خواهد کرد.
از طرف دیگر با تمدنی مواجه هستیم به نام غرب مدرن که اکنون کل جهان را فراگرفته است و نحوه‌ی تعامل این تمدن با سایر ملت‌ها یک تعامل سازنده نیست، بلکه تعاملی هژمونیک (سیطره جو) است و با القای دوگانه‌ای کاذب به نام «قدیم و مدرن» می‌گوید: «من مدرن هستم و تو عقب مانده. یا مثل من می‌شوی یا عقب‌مانده‌ای وحشی می‌مانی.»
طبیعتاً با یک چنین تمدن استیلاجویی نمی‌توان تعاملی سازنده داشت مگر اصالت‌هایمان را کنار بگذاریم و در دلش هضم شویم. در این بین مسأله‌ای پیش می‌آید که ما با وجود افق تمدن اسلامی، چه نسبتی با تمدن مدرن داریم؟ قطعاً آن‌ها نسبتی دوستانه با ما ندارند.
ما برای رسیدن به تمدن اسلامی باید ابتدا وضع موجود (یعنی تمدن غربی و وضعیت خودمان در جهان) را بشناسیم و بعد وضع مطلوب (یعنی تمدن آرمانی مهدوی) را و سپس برای گذر از وضع موجود به مطلوب (یعنی آماده‌سازی برای ظهور و شروع قیام جهانی مستضعفان) باید حرکت کرد و این رسالت جز با گفتمان‌سازی اجتماعی یا همان جهاد تبیین میسر نمی‌شود.
نشست زمان‌شناسی در راستای چنین رسالتی است.